Het komt regelmatig voor dat een werknemer langer doorwerkt dan zijn/ haar officiële werktijd. Maar wat nu als er sprake is van structureel overwerk? Dan kan er een rechtsvermoeden om de hoek komen kijken.
Als het overwerken minimaal 3 maanden heeft geduurd, dan wordt in beginsel de bedongen arbeid het gemiddelde van 3 voorafgaande maanden. Maar een beroep op het rechtsvermoeden slaagt niet altijd. Er kunnen ook bepalingen in de CAO relevant zijn.
Onlangs speelde een zaak bij de kantonrechter waar de CAO Tankstation Wasbedrijven van toepassing was. Deze CAO bevat verschillende relevante artikelen
– Flexibele arbeidstijd (34-48 uur per week)
– Overuren worden bijgevoegd aan urenregister
– In overleg met een werknemer kan het wel worden verhoogd naar 40 uur per week
De werknemer in dit geval was in 2015 in dienst getreden. In de arbeidsovereenkomst stond een gemiddelde arbeidsduur van 38 uur. Naast de CAO was er ook een personeelsreglement van werkgever van toepassing.
De betreffende werknemer werkt van dec-2021 tot en met sep-2202 niet gemiddeld 38 uur, maar 40 uur. De werknemer startte een procedure en wilde een verklaring voor recht dat er sinds 1 januari 2023 sprake is van een arbeidsovereenkomst van 40 uur.
Werknemer stelt dat nu hij 10 maanden lang 40 uur per week heeft gewerkt, de arbeidsovereenkomst geacht moet worden 40 u per week te bedragen,
Werkgever stelt dat de CAO duidelijk opneemt dat een flexibele arbeidsovereenkomst is overeenkomen. Deze regeling volgens werkgever maakt min- en meeruren mogelijk zonder dat er sprake is van een rechtsvermoeden. De tekst uit de CAO en de arbeidsovereenkomst geven duidelijk aan dat de arbeidsuren kunnen variëren. Indien een werknemer gemiddeld meer werkt, krijgt hij/zij tijd-voor-tijd. Deze tijd wordt telkens na 26 weken gemeten.
De kantonrechter houdt strak vast aan de bepalingen van de CAO en wijst de vorderingen een werknemer af. Er is sprake van een variabele flexibele arbeidsovereenkomst/ arbeidsomvang. Het is niet aan werkgever om na het eerste meetpunt een werknemer structureel minder in te plannen om de meeruren weg te poetsen in 2e 26 weken.
Kortom, het enkele feit dat iemand meer dan 3 maanden meer werkt brengt niet automatisch met zich mee dat er rechtsvermoeden ontstaat voor een verandering van het aantal uren van de arbeidsovereenkomst. CAO’s kunnen bepalingen bevatten waar duidelijk in kan staan dat er sprake is van een flexibele arbeidsovereenkomst. Het is hierbij wel belangrijk dat in de CAO staat hoe wordt omgegaan met deze extra uren.
Vragen over dit onderwerp? Neem contact op via info@beckers-juridischadvies.nl
