In mijn laatste cursus werd de vraag beantwoord of de werkgever een billijke vergoeding moest betalen, aangezien zij ook een loonsanctie opgelegd had gekregen? Deze vraag was namelijk onlangs aan de orde gekomen in een uitspraak van de kantonrechter in Rotterdam.
Casus
Werknemer was in 1994 in dienst getreden. Op enig moment (februari 2019) wordt hij arbeidsongeschikt en er werd al snel geconcludeerd door de bedrijfsarts en arbeidsdeskundige dat eigen werk niet meer passend was, dat het werk niet passend te maken was en dat de werkgever ook geen andere mogelijkheden had. Er werd geadviseerd om een Spoor 2 traject op te starten.
Na 2 jaar wordt de werknemer 71,4% arbeidsongeschikt verklaard en krijgt hij een WIA-uitkering. De werknemer dient bezwaar in: hij vindt dat aan werkgever een loonsanctie moet worden opgelegd. Hij geeft aan dat de re-integratie 2espoor niet is ingezet. Bezwaar werknemer wordt gegrond verklaart. Het UWV erkent dat ze een loonsanctie hadden moeten opleggen, maar dit kan niet met terugwerkende kracht. Het UWV heeft echter vanwege capaciteitstekort niet op tijd de WIA-aanvraag kunnen beoordelen en het gevolg hiervan is dat werkgever geen loonsanctie meer kan worden opgelegd. De tijd was al verstreken.
De werknemer wordt na einde wachttijd (2 jaar) door werkgever ontslagen en vorderde in een procedure bij de kantonrechter een billijke vergoeding, met name omdat de werkgever niet voldaan had aan haar re-integratieverplichtingen. Uit het advies van bedrijfsarts en arbeidsdeskundige blijkt immers dat het 2e spoortraject ingezet had kunnen worden. De argumenten van werkgever (gebrek aan computerervaring/werkzaamheden en covid) worden afgewezen. Werkgever had spoor 2 moeten opstarten. Kantonrechter oordeelt dat er sprake is van een schending van de re-integratieplicht en dat dit verwijtbaar is. Voor een billijke vergoeding is echter ernstig verwijtbaar handelen noodzakelijk. Daar is schending re-integratie onvoldoende voor. Er moeten bijkomstige omstandigheden aanwezig zijn die het gedrag van werkgever ernstig verwijtbaar maken. Die zijn in deze casus niet aanwezig. Werknemer had zich voor zijn schade moeten richten op UWV (schadebesluit). Het niet voldoen aan de re-integratieverplichting (alleen) kan dus niet leiden tot een billijke vergoeding. Het kan echter wel leiden tot een loonsanctie. De werkgever had in dit geval “geluk” dat zij vanwege personeelsgebrek bij het UWV overal goed van af is gekomen.
Meer informatie nodig over de billijke vergoeding en/of het indienen van een schadebesluit bij het UWV? Neem dan contact op via info@beckers-juridischadvies.nl of 06 49841985.