Vanwege Covid en de hieraan verbonden richtlijnen zijn er natuurlijk meer werknemers die niet mogen werken vanwege verkoudheidsklachten. Maar moeten deze werknemers zich ook altijd ziekmelden? Of is een verwijzing naar de RIVM richtlijnen voldoende. Op (o.a.) deze vraag heeft de kantonrechter Den Haag eind 2021 antwoord moeten geven.
Feiten
- Werkgever is een sanitair groothandel en werknemer is sinds september 2019 in dienst getreden voor bepaalde tijd van 1 jaar.
- Op 16 maart 2020 geeft werknemer conform RIVM-richtlijnen aan dat hij niet kon werken vanwege verkoudheidsklachten. Werkgever geeft hierop per mail aan dat werknemer meer informatie moet verschaffen over de ziekmelding en dat er wellicht gekeken moet worden wat werknemer vanuit thuis kan doen binnen zijn arbeidsgeschiktheid. Tevens geeft werkgever aan dat als werknemer niet voldoet aan zijn informatieplicht, dat dan het salaris wordt ingehouden. Werknemer geeft aan dat het geen ziekmelding is maar dat het slechts het volgen van RIVM richtlijnen is.
- Vervolgens corresponderen partijen met een verschil van inzicht wat van werknemer verwacht wordt. Werkgever geeft aan dat er ook aangepast werk kan worden verricht (er zijn 2 lege kantoorpanden). Dan houdt werknemer zich alsnog aan de RIVM richtlijnen. Werknemer geeft aan kortgezegd aan alleen vanuit thuis te willen werken. Werkgever zet per 1 april 2020 het salaris stop.
- Per 1 mei 2020 heeft werknemer zich ziekgemeld. De bedrijfsarts oordeelt dat de klachten van werknemer niet berusten op een ziekte, maar op een verschil in visie tussen werknemer en werkgever. Er wordt geadviseerd in gesprek te gaan. Vervolgens nodigt werkgever werknemer herhaaldelijk uit op gesprek. Werknemer weigert dit en geeft aan hier niet toe in staat te zijn.
- Op 9 september 2020 eindigt de eindigt de arbeidsovereenkomst van rechtswege. Op verzoek van werknemer is op 30 september 2020 door het UWV geoordeeld dat werknemer op 1 mei 2020 niet volledig geschikt was voor eigen werk. Het arbeidsconflict speelde een dominante rol.
- Werknemer vordert in een procedure het achterstallige salaris voor de periode april 2020 tot 9 september 2020.
Oordeel kantonrechter
De kantonrechter oordeelde dat een werknemer bij blijvende verkoudheid zich op enig moment moet ziekmelden. Dat er in de eerste weken van de lockdown nog veel onduidelijkheid bestond over hoe een en ander beoordeeld moest worden is volgens de kantonrechter begrijpelijk, maar naarmate de neusverkoudheid aanhoudt, uiteindelijk zelfs langer dan zes weken, met als gevolg dat de overeengekomen arbeid niet verricht kon worden, komt een formele ziekmelding wel in beeld. Dat is ondanks verzoeken van werkgever niet gebeurd. Zonder ziekmelding kon werkgever geen controle uitvoeren door het inschakelen van de bedrijfsarts en beoordelen of werknemer daadwerkelijk niet in staat was de overeengekomen arbeid te verrichten. Dat geldt temeer als een werkgever dat verzoek ook meermalen doet. Door vervolgens na haar ziekmelding op 1 mei niet in gesprek te gaan met werkgever heeft werknemer zijn re-integratie gefrustreerd.
Concreet oordeelt de rechter dat, gelet op de discussie tussen partijen, werkgever over april 2020 slechts de helft van het salaris hoeft te voldoen. Op 1 mei 2020 is werknemer uiteindelijk wel ziekgemeld. Verder wordt geoordeeld dat werknemer wellicht arbeidsongeschikt was, doch dat hij wel de re-integratie heeft gefrustreerd door het gesprek structureel af te wijzen. Dit is in strijd met goed werknemerschap. Werkgever hoeft daarom slechts tot 16 juni 2020 het salaris te voldoen.
Wil jij meer informatie over de regels tijdens arbeidsongeschiktheid en re-integratie? Neem dan even contact met mij op via info@beckers-juridischadvies.nl of 0649841985.
